یکی از شب های آرام پایان ماه سپتامبر بود. در ساعت ۳.۳۰ بامداد به وقت ایسلند، زمانی که همه ی تماشاگران شفق قطبی به خانه رفته و بیشتر شفق های آن شب نیز ناپدید شده بودند، ناگهان توده ی تازه ای از ذرات از فضا رسید و یک بار دیگر جو زمین را روشن کرد.
یکی از ره آوردهای نامنتظره ی این شفق ناگهانی، پدیدار شدن پیکره ای آشنا در آسمان بود که همانندی چشمگیر و جالبی با یک ققنوس غول پیکر داشت. دوربین آماده بود و دو عکس سریع از آسمان و سپس یکی هم از زمین گرفته شد.
در پس زمینه ی چشم انداز زمینی، کوه هلگافل دیده می شود و در پیش زمینه هم رود کوچک کالدا؛ هر دور در فاصله ی حدود ۳۰ کیلومتری شمال ریکیاویک، پایتخت ایسلند.
رصدگران حرفه ای آسمان می توانند ستارگان صورت فلکی شکارگر (جبار) را در سمت چپ بالای کوه، و خوشه ی ستاره ای پروین را هم درست بالای مرکز چارچوب شناسایی کنند. در تصویر دوم نام و نقشه ی صورت های فلکی هم به تصویر افزوده شده.
شفقِ تازه تنها یک دقیقه پایید و سپس برای همیشه ناپدید شد، به گونه ای که اگر یک عکاس شب زنده دار آن را در این نمای موزاییک دیجیتالی به تصویر نکشیده بود، چه بسا هیچگاه کسی پدیدار شدنش را باور نمی کرد.