کهکشان

بسیاری از کهکشان های مارپیچی، میله‌ای را در مرکز خود دارند. حتی در مورد کهکشان راه شیری خودمان هم گمان می‌رود که یک میله مرکزی ساده داشته باشد.

جهان هستی در مقیاس کوچک چگونه به نظر می‌رسد؟ در مقیاس بزرگ چطور؟

حتی جواهرات هم این‌چنین درخشندگی ندارند، تنها ستارگان هستند که اینگونه می‌درخشند.

این نمای رنگارنگ از آسمان، حدوداً به اندازه دو قرص کامل ماه وسعت دارد و در آن سحابی‌ها و قسمت های پرستاره در امتداد صفحه کهکشان راه شیری ما در صورت فلک شمالی و شاهانه قیفاووس قابل مشاهده هستند.

صورت فلکی کوچک و شمالی مثلث، خانه این کهکشان مارپیچی زیبا است.

گمان می‌رود که کهکشان نامنظم ان‌جی‌سی 55 مانند ابر ماژلانی بزرگ (ال‌ام‌سی) باشد.

چگونه یک کهکشان توانسته به این شکل دربیاید؟

کوه مون بلان که برف، آن را سفید کرده، نزدیک مرکز این تصویر زیبا قابل مشاهده است.

دنباله دار 21پی/ژاکوبینی-زینر، این شب‌ها به قدری درخشان است که می‌توان آن را با یک دوربین دوچشمی مشاهده کرد. آنقدر درخشان که در صورت فلکی غنی از سحابی و خوشه های ستاره‌ای ارابه ران، در این تصویر تله فوتویی 10 درجه‌ای خودنمایی می‌کند.

برای رسیدن به صخره ترول‌تونگا باید مسیری طولانی را طی کنید؛ ده ساعت در مسیری دشوار و پر از سنگ و صخره.