آژانس تحقیقات پیشرفته ارتش آمریکا(دارپا) موفق به طراحی حسگرهای فوق کم‌مصرف با استفاده از نانوفناوری شده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از پایگاه دارپا، به‌کارگیری حسگرها در دنیای فناوری امروز بسیار گسترده‌تر از قبل شده است و محققان در حال تلاش برای طراحی حسگرهای کوچک و با قابلیت‌های بیشتر و جدیدتر هستند و در این بین استفاده از نانوفناوری سبب شده که پای حسگرها به فضاهای بسیار کوچک و محدود نیز باز شود.

حسگرهای مادون قرمز برای رصد محیط پیرامونی مورد استفاده قرار می‌گیرند که این کار با انتشار یا کشف امواج مادون قرمز صورت می‌گیرد. این حسگرها برای سنجش میزان فاصله، حرارت، فضا و حرکت اجسام و افراد مورد استفاده قرار می‌گیرند.

گسترش بازار گوشی‌های هوشمند سبب شده است یک بازار بزرگ و دائم برای این حسگرها فراهم کرده است و حال محققان به دنبال راه‌هایی هستند که بتوانند مصرف این حسگرها را کاهش دهند.

در جدیدترین پروژه محققان دارپا با همکاری متخصصان دانشگاه بوستون اعلام کردند موفق شده‌اند یک حسگر مادون قرمز طراحی کرده‌اند که هیچ نیازی به منبع تغذیه ندارد و عملا بدون مصرف کردن برق کار می‌کند.

در طراحی این حسگر از قابلیت‌ها و ویژگی‌های نانوفناوری استفاده کرده‌اند.

این حسگر قادر است زمانی که در حالت غیرفعال نیز قرار دارد با استفاده از انرژی همان امواج عبوری از کنار خود کار کند و این کار را با استفاده از نانوساختارهای موجود در خود انجام می‌دهد.

دارپا پیش از این برنامه‌ای برای ایجاد یک شبکه گسترده از حسگرهای مادون قرمز داشته است که با توجه به هزینه‌بر بودن نگهداری و تامین نیروی برق مورد نیاز این شبکه تصمیم به راه‌اندازی پروژه حسگرهای فوق کم‌مصرف گرفت.

در این حسگرها سوئیچ‌های مکانیکی کوچکی تعبیه شده است که با دریافت طول‌ موج‌هایی از نور فعال می‌شوند و پس از فعال شدن از این طول موج‌ها برای اتصال الکتریکی استفاده می‌کند.

استفاده از نانوساختارهای به کار رفته در این حسگرها سبب می‌شود که جذب طول موج‌ها با حداکثر مقدار ممکن صورت بگیرد و به این ترتیب حسگر می‌تواند تا سالها بدون نیاز به نیرودهی از خارج کار کند.

دارپا اعلام کرده است که قصد ندارد از این فناوری صرفا در بخش نظامی استفاده کند و به همین دلیل طرح‌های مختلفی برای استفاده از این حسگرها در زمینه‌های مختلف ارائه کرده است.

"متئو رینالدی"(Matteo Rinaldi) یکی از محققان این پروژه گفت: اگر بتوان این حسگرها را در زیرساخت یک شهر پیاده‌سازی کرد، می‌توان کیفیت زندگی را بسیار بیشتر کرد و بعلاوه امنیت را نیز بهبود بخشید و در آن زمان است که یکی از بهترین نتایج و اثرات ذرات ریز نانو در زندگی ما دیده خواهد شد.