ویکتور گورباتکو در سوم دسامبر ۱۹۳۴ در کراسنادار روسیه به دنیا آمد. در ۱۹۵۲ وارد مدرسه هوانوردی روستف شد. در سال ۱۹۵۶ فارغ التحصیل شده و به نیروی هوایی شوروی پیوست.

وی توانست مرز امتحان های گوناگون علمی و عملی را پشت سر گذاشته و از بین چندین هزار نفر، یکی از ۲۰ نفری باشد که برای سفر به فضا انتخاب شدند و به تمرین پرداخت اما این آموزش ۹ سال به طول انجامید.

گارباتکو در این فاصله توانست دکترای علوم فنون هوایی را از معتبرترین موسسه آموزش عالی هوانوردی نظامی شوروی یعنی آکادمی ژوکوفسکی بگیرد و سطح دانش خود را در حد بالایی ارتقاء دهد. وی نخستین پرواز خود را با سایوز۷ به همراه ولکف و فیلیپچنکو در۱۹۶۹ به مدت ۱۱۸ ساعت و ۴۲ دقیقه انجام داد. سفر بعدی وی با سایوز۲۴ به همراه گلازکف در ۱۹۷۷ انجام شد که ۴۲۵ ساعت و ۲۳ دقیقه طول کشید. گورباتکو و همسفرش طی این مدت در سالیوت ۵ به پژوهش مشغول بودند.

سومین سفر وی با سایوز۳۷ در ۲۳ ژوئیه ۱۹۸۰ آغاز شد. در این سفر فام توآن، کیهان نورد ویتنامی وی را همراهی می‌کرد. سفر این دو در مدار زمین ۱۸۸ ساعت و ۴۲ دقیقه به طول انجامید.

گارباتکو در سال های بعد و به دنبال کناره گیری از گروه کیهان نوردان، مدت ها در هیات گزینش و ممتحنه فضانوردان بود و همزمان با درجه استادی ارشد دانشگاه مهندسی هوایی مسکو تدریس می کرد. وی بعدا به ریاست این دانشگاه رسید.

بیش از بیست سال بود که با او رفاقت بسیار صمیمانه و دوستی عمیق داشتم. همین رفاقت باعث شد که گارباتکو سال 2011 به دعوت ماهنامه آسمان شب به ایران بیاید. در این سفر او به شهر های مختلف از جمله دامغان و کاشان سفر کرد و در جمع علاقمندان به فضانوردی سخنرانی داشت.

هفته پیش که به مسکو رفته بودم در خانه نبود. سراغش را از نگهبانی مجتمع مسکونی فضانوردان گرفتم. گفت بیمارستان است. نگران شدم. پرسیدم مشکلی پیش آمده؟ با خونسردی پاسخ داد نه برای معاینات معمولی سالانه رفته است. خانمش عاشق بادام های پوست نازک و چای ایران است. سوغات های ایرانی را به نگهبان دادم و بعد از ملاقات با چند نفر از فضانوردان به هتل برگشتم.

متاسفانه از اول سال این دومین فضانوردی است که فوت می کند و هر دو از کسانی هستند که رابطه عمیق عاطفی با هم داشتیم.

خداوند روح این انسان شریف را در آرامش بپذیرد. انشاالله