طی دهه‌های آتی، ابزارهای پیشرفته علمی در اکتشاف دنیاهای دور دست نقش مهمی را بازی خواهند کرد. شاید هیچ کدام به اندازه تلسکوپ فضایی جیمز وب سهم مهمی نداشته باشند.
به گزارش کلیک، کشف هفت سیاره قابل سکونت با فاصله تنها ۴۰ سال نوری قطعا بسیار هیجان انگیز است اما حقیقت این است که آن‌ها هنوز ۴۰ سال نوری از ما فاصله دارند. مگر اینکه ما بخواهیم و بتوانیم هزاران سال در میان فضا سفر کنیم، در غیر این صورت به این زودی ها قادر نخواهیم خودمان را به منظومه TRAPPIST-1 برسانیم.
سال آینده که این تلسکوپ به مدار پرتاب شود، باید انتظار چه چیزی را داشته باشیم؟ ستاره شناسان از نسل بعدی تلسکوپ فضایی ناسا برای اکتشافات خود در منظومه TRAPPIST-1 استفاده خواهند کرد.
تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) به مدت تقریبا دو دهه در دست ساخت بوده و به اندازه یک زمین تنیس است. این تلسکوپ بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی ساخته شده خواهد بود. این تلسکوپ در سال ۲۰۱۸ به عنوان جانشین تلسکوپ هابل به فضا خواهد رفت و ظرفیت گردآوری هفت برابر نور بیشتر از جد خود را دارد و چنان حساس است که یک کرم شب‌تاب را از میلیون ها کیلومتر دورتر تشخیص خواهد داد.
ستاره شناسان در نظر دارند از توانایی های آن برای موارد مهیجی نظیر مشاهده ۱۳٫۵ میلیارد سال پیش برای کشف اسرار اولیه جهان، فهمیدن اینکه ستارگان و کهکشان‌های اولیه چگونه شکل گرفته اند، و مطالعه اتمسفر سیارات خارج از منظومه شمسی استفاده کنند. اما آدام بورگاسر، اخترفیزیک دان دانشگاه سن دیگو معتقد است اکتشافات جدید منظومه TRAPPIST-1 را در صدر اولویت های علمی قرار می‌دهد.
کاترین دک، همکار تحقیقاتی کالتک نیز معتقد است قرار دادن JWST در جهت TRAPPIST-1 کاملا قابل توجیه است.
یکی از مشکلات اصلی تحقیقات اگزوپلنت ها، نور کور کننده ای است که از ستاره مادرمی آید. این باعث می‌شود گرفتن تصویر مستقیم اگزوپلنت ها غیرممکن باشد. در عوض از طریق آنچه ستاره شناسان به عنوان ترانزیت می‌شناسند، آن‌ها را شناسایی می‌کنند. در این شرایط سیارات در مدار، قوس‌هایی در نور ستارگان ایجاد می‌کنند که حضورشان را نشان می‌دهد.
بورگاسر می گوید: «سیارت بسیار به ستاره اصلی نزدیک هستند که حتی تلسکوپ بزرگی مانند JWST نیز نمی‌تواند مشکل را حل کند، بنابراین ما همچنان متکی به ترانزیت خواهیم بود. با این حال JWST به ما اجازه می‌دهد نه تنها نور ستارگان مسدود شده توسط سیارات را بررسی کنیم بلکه نور ستارگانی که در میان اتمسفرشان فیلتر می‌شوند را نیز مشاهده کنیم و به این طریق، به دما و ترکیبات شیمیایی این اتمسفرها با جزییات بیشتری دسترسی داشته باشیم.
گرچه جیمز وب بازیکن اصلی تحقیقات اگزوپلنت ها در دهه‌های آتی خواهد بود اما این تلسکوپ تنها یکی از ابزارهای علمی مورد استفاده برای کشف حیات است.