کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۴۳۰۲ (چپ) با فاصله‌ی حدود ۵۵ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی گیسو جای دارد. این کهکشان که عضو خوشه‌ی کهکشانی بزرگ دوشیزه است، با گستردگی ۸۷۰۰۰ سال نوری، اندکی از کهکشان راه شیری ما کوچک‌تر است.
ان‌جی‌سی ۴۳۰۲ که از لبه دیده می‌شود (لبه‌نما) هم مانند کهکشان خودمان، رگه‌های غبار تیره‌ای در راستای مرکز صفحه‌اش دارد که جلوی نور ستارگان پشتش را گرفته یا آنها را به سرخی گرایانده [ما کهکشان خودمان را هم از لبه می‌بینیم- م].
همدمش که از آن کوچک‌تر است ان‌جی‌سی ۴۲۹۸ نام دارد و آن نیز یک مارپیچی غبارآلود است. ولی صفحه‌اش نسبت به خط دید ما زاویه‌ی بیشتری دارد و تا اندازه‌ی یک کهکشان رونما شده، یعنی از چشم ما تقریبا از روبرو دیده می شود، به گونه‌ای که می‌توانیم رگه‌های غبار آن در راستای بازوان مارپیچی‌اش که با نور آبی‌فام ستارگان جوان آراسته شده، و همچنین هسته‌ی درخشان زردفامش را ببینیم.
اخترشناسان امسال برای بزرگداشت ۲۷مین سالگرد پرتاب تلسکوپ فضایی هابل - که در ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ راهی فضا شده بود- از خود این تلسکوپ افسانه‌ای کمک گرفتند تا چهره‌ی پرزرق و برق و شکوهمند این دو کهکشان زیبا را در نور دیدنی (مریی) به تصویر بکشند.