• بخوانید:
• خلاصه:
بازوی رباتیک Canadarm2 ایستگاه بین‌المللی فضایی، پس از گرفتن کپسول دراگون، آن را به گردونه‌ی هارمونی ایستگاه، متصل نمود.
• متن اصلی:
کپسول دراگون، به ایستگاه بین‌المللی فضایی رسید.
در ساعت 17:41 روز شنبه پنجم اَمردادماه 1398، دو فضانورد مستقر در ایستگاه بین‌المللی فضایی، نیک هِیگ و کریستینا کوچ از ناسا، توانستند با استفاده از بازوی رباتیک Canadarm2، کپسول دراگون را گرفته و برای اتصال، اقدامات لازم را انجام دهند.
کنترل‌کننده‌های زمینی، پس از گرفتن دراگون، فرمان اتصال کپسول به گردونه‌ی هارمونی، واقع در بخش پایینی ایستگاه را صادر نمودند.
دو روز بعد از پرتاب دراگون به فضا، بالاخره در ساعت 20:31 روز شنبه پنجم اَمردادماه 1398، کپسول دراگون به گردونه‌ی هارمونی، واقع در بخش رو به زمین ایستگاه بین‌المللی فضایی، متصل شد.
هجدهمین قرارداد تجاری شرکت SpaceX، برای تأمین مجدد تجهیزات، به ثمر نشست.
کپسول دراگون شرکت SpaceX، که در تاریخ پنج‌شنبه 25 جولای، توسط موشک فالکون9 به فضا پرتاب شده بود، حاوی بیش از 2000 کیلوگرم محموله، شامل تحقیقات علمی، ابزارآلات و تجهیزات مورد نیاز ایستگاه بین‌المللی فضایی بود.
کپسول دراگون، بعد از گذشت حدوداً یک ماه، به زمین باز خواهد گشت.
آداپتور بارانداز بین‌المللی3:
مهم‌ترین بخش از محموله‌ی دراگون، آداپتور بارانداز بین‌المللی3 (IDA-3) برای ایستگاه بین‌المللی فضایی است.
کنترل‌کننده‌های پرواز در اتاق کنترل مأموریت واقع در هیوستن، با استفاده از بازوهای رباتیک، اقدام به خارج کردن IDA-3 خواهند نمود.
آداپتور جدید، بر روی آداپتور تحت فشار قبلی نصب خواهد شد. محل این اتصال، قسمت رو به فضای گردونه‌ی هارمونی می‌باشد.
دو تن فضانوردان ناسا، به نام‌های نیک هِیگ و اندرو مورگان، که روز شنبه، 20 جولای 2019 به ایستگاه رسیده بودند، در میانه‌ی ماه آگوست سال جاری، با یک راه‌پیمایی فضایی، عملیات نصب درگاه بارانداز و اتصال کابل‌های برق و داده آن را اجرا خواهند نمود.
به علاوه، یک دوربین وضوح بالای جدید نیز، بر روی یکی از بازوهای ایستگاه نصب خواهد شد.
لازم به ذکر است، ناسا و آژانس فضایی کانادا، قبل از آغاز این عملیات، درگاه بارانداز را با استفاده از بازوهای رباتیک، به محل نصب خواهند رساند.
در ادامه، به بررسی تحقیقات ارسال شده به ایستگاه بین‌المللی فضایی، خواهیم پرداخت.
استخراج زیستی در جاذبه‌ی نزدیک به صفر:
تحقیقات شرکت Biorock، نشان داد که می‌توان با بهره‌گیری از این روش، استخراج مواد معدنی در فضا را بهبود بخشید.
استخراج زیستی، روش جدیدی در استخراج مواد معدنی مورد نظر از سنگ معدن است که در آن، از میکروارگانیسم‌ها برای صاف کردن مواد معدنی، به جای روش‌های ستنی، مانند به‌کارگیری گرمای شدید یا استفاده از مواد شیمیایی، بهره برده می‌شد.
در صورت استفاده از این روش برای استخراج مواد معدنی از ماه یا مریخ، دیگر نیازی به حمل حجم زیادی از تجهیزات و مواد معدنی مورد نیاز به فضا، نخواهد بود.
پرینت بافت‌های زیستی در فضا:
استفاده از پرینترهای سه‌بعدی، برای تولید اندام بدن انسان، رویایی دیرینه برای پزشکان و دانش‌مندان بوده است.
هرچند، پرینت ساختارهای کوچک و پیچیده‌ای نظیر ساختارهای مویرگی بدن انسان در فضا، کاری بس دشوار است، اما، برای پایان دادن به این چالش، شرکت Techshot، وسیله‌ای برای ساخت اندام‌های زیستی در جاذبه‌ی صفر را به وسیله‌ی پرینترهای سه‌بعدی طراحی کرده است.
با اجرای این تحقیقات، بی‌شک، گام مهمی برای یک برنامه‌ی بلندمدت در این زمینه، برداشته خواهد شد.
بهبود تولید لاستیک در مدار:
شرکت Goodyear Tire، برای پایان دادن به محدودیت‌های پرکننده‌های سیلیکایی در صنعت لاستیک، از جاذبه‌ی صفر کمک خواهد گرفت. درک بهتر از ریخت‌شناسی سیلیکا و ارتباط بین ساختارهای مختلف با خواص آن، می‌تواند به بهبود فرآیند طراحی سیلیکا، فورمولاسیون پاک‌کننده‌ی سیلیکایی و ساخت لاستیک، کمک شایانی کند.
این روند، نهایتاً منجر به کاهش هزینه‌های حمل و نقل، و حفظ محیط زیست خواهد شد.
تأثیرات جاذبه‌ی نزدیک به صفر بر روی مدل‌های سه‌بعدی میکروگلیا (ریزپی‌بان‌ها):
سلول‌های بنیادی القایی پرتوان (iPSC)، سلول‌هایی بالغ هستند که به صورت ژنتیکی برای تبدیل به سلول‌های بنیادی جنینی برنامه‌ریزی شده‌اند.
این سلول‌ها، با قابلیت خودتجدیدکنندگی و قابلیت تمایز، می‌توانند به هر نوع سلولی در بدن انسان تبدیل شوند.
سلول‌های بنیادی، برای زندگی و حیات فرد ضروری بوده و می‌توانند به عنوان منبعی بی‌انتها برای درمان بیماری تلقی گردند.
بررسی‌های شرکت Space Tango در این زمینه نشان داد که چه‌گونه می‌توان گلبول‌های سفید را از این‌گونه سلول‌ها در بیمارن مبتلا به پارکینسون و مولتیپل اسکلروزیس (یک نوع بیماری خودایمنی) به دست آورد.
بررسی فرآیند رشد خزه در جاذبه‌ی نزدیک به صفر:
در این تحقیق، به بررسی تفاوت‌های خزه‌ی فضایی، با خزه‌هایی که در زمین رشد می‌کنند، پرداخته می‌شود.
این گیاهان کوچک بدون ریشه، به فضایی زیادی برای رشد و نمو نیاز ندارند؛ در نتیجه، بهترین گزینه برای پرورش در فضا و یا اقامت‌گاه‌هایی در ماه یا مریخ هستند.
با بررسی تأثیرات جاذبه‌ی نزدیک به صفر در رشد گیاهان، می‌توان اطلاعات مهمی را برای پرورش آن‌ها در دیگر نقاط فضا، مانند ماه و مریخ، به دست آورد.
• منابع:
• مترجم: معین پاکجو